Source Code (2011) | แฝงร่างขวางนรก | A
Director: Duncan Jones
Genres: Action| Drama | Mystery | Sci-Fi | Thriller
เวลามักเดินได้แค่ช่วงเดียวคือตอนที่ยังไม่มีอะไรหยุดนิ่งยังคงสภาพขยับไปตลอดกับเรื่องที่ห้ามไม่ได้อย่างการระเบิดที่เกิดขึ้นจริงของเวลาหนึ่งบนรถไฟ เมื่อโคลเตอร์ สตีเว่น (Jake Gyllenhaal) ต้องสับสนกับตัวเองแบบไม่คิดว่าจะเจอเรื่องไม่เป็นเรื่องเมื่อเขาตื่นขึ้นมารับภาพในสิ่งที่นึกไม่ออกกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี่กลายเป็นใครไม่รู้ที่เหมือนปลอมตัวเข้ามาเป็นบุคคลที่ไร้นามและไม่รู้จักสำหรับเขาตัวตนอีกแบบ ที่คิดได้คือเกิดอะไรขึ้นถึงต้องมาอยู่บนรถไฟที่งงงวยว่าเพราะอะไร แต่ทุก 8 นาทีจะเป็นเส้นตายกำหนดถึงความเป็นความตายเมื่อรถไฟมีระบิดแอบแฝงและนั่นคือภารกิจที่ต้องกอบกู้และรู้ให้ได้ว่าใครเป็นผู้วางระเบิดและจะทำยังไงกับชีวิตอีกหลายชีวิตบนรถไฟก่อนที่ระเบิดจะเปิดทางสู่ความล้มเหลวพินาศ แต่นั้นดูเหมือนความจริงยังมีอะไรที่น่ากลัวยิ่งกว่า
Source Code นำในการเดินทางกระโดทะลุมิติแบบไปจุติที่ใครบ้างคนกลายเป็นเหมือนเอาวิญญาณไปฝังในหุ่นเชิดเป็นร่างกายของอีกคนและจิตใจเป็นของโคลเตอร์ สตีเว่น ถ้าจะกล่าวว่าความเป็นชั้นเชิงของหนังเป็นกึ่งเครียดกึ่งดราม่าที่กดอารมณ์ผู้ชมแบบใครๆที่คิดต้องสำนึกถึงการมีชีวิตได้ ทว่าตัวหนังใส่รายละเอียดและปมต่างๆในตัวละครแบบเป็นระดับให้ดูระทึกขวัญและตื่นตาตื่นใจกับช่วงเหตุการณ์ทุกๆ 8 นาทีวนเวียนในรถไฟไปมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าและทุก 8 นาทีจะเต็มไปด้วยความลูกเล่นที่เคลื่อนย้ายไหวไปมาให้ดูใหม่ตลอด
Source Code คือโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่ได้รับการออกแบบโดยกองทัพอเมริกันที่ใช้ห้วงความจำของใครก็ได้บางคนที่พึ่งตายไปมุดในมิติไปรวมกับสมองเป็นความจำที่แปรรูปขึ้นมาเกิดภาพและรูปร่างในหัว ประหนึ่งว่าเป็นจิตใต้ไร้สำนึกเหมือนกับฝันแต่อยู่ในสภาพซ้อนระหว่างความจริงกับการประมวลของจริงที่ล้วนแต่คือเรื่องจริงที่ต่างกับฝันที่มีความผสมของจิตนาการและการเปลี่ยนแปลง แต่โดนเบี่ยงเบนเป็นจิตใต้สำนึกที่ถูกสั่งการจากประสบการณ์ใหม่และจะคุ้นมากเรื่อยๆทุกครั้งที่กลับมาอีกประหนึ่งเป็นความจำ โคลเตอร์ สตีเว่นส์ ต้องรับหน้าที่สุดท้ายแบบไม่ตั้งตัวทั้งที่กำลังจะตายทั้งนี่เพราะระบบปฏิบัติต้องใช้สำนึกเป็นตัวแปรในการย้ายมวลความสมดุลและนั้นทำให้ต้องเข้าไปในห้วงคำนึงของชายหนุ่มในช่วงเวลาที่เหลือ 8 นาทีสุดท้ายบนรถไฟชานเมืองที่กำลังมุ่งหน้าสู่ใจกลางมหานครชิคาโก เพื่อเสาะแสวงหาผู้วางระเบิดก่อนทุกอย่างจะไม่เหลืออะไรแก้ไข
โคลเตอร์ สตีเว่น จัดได้ว่าเป็นตัวละครที่นอกจากจะเรียกความเจ็บปวดทั้งเรื่องจริงและเรื่องอีกมิติได้อย่างดีทั้งนี่ถ้าพิจารณาดูแล้วเมื่อจบ 8 นาทีจะต้องเกิดการระเบิดและกลายเป็นว่าโคลเตอร์ สตีเว่นต้องกลับไปใหม่เพื่อความสำเร็จของภารกิจ จริงอยู่ที่ยิ่งทำก็ยิ่งท้อโดยอย่างยิ่งต้องเจ็บตัวตลอดเวลาที่หมดลง ในการเดินทางย้อนกลับเข้าไปในห้วงคิดคำนึงจะเป็นตัวช่วยอย่างมากและเพิ่มความถี่ถ้วนที่เกิดมาก่อนๆ แต่กระนั้นแค่เวลาที่น้อยนิดยังคงต้องเล่นกันบีบสุดๆ ประเด็นไม่ได้อยู่ที่การเข้าไปยับยั้งเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นไปแล้ว แต่เป็นการสอดส่องถึงเรื่องราวที่เกิดเหมือนกล้องที่ค่อยสอดส่องเพื่อสำรวจและเรียกดูเวลานั้นกลับมา
โลกคู่ขนานเป็นความจริงที่เกิดขึ้นไปแล้วแต่ในความเป็นจริงอีกทีหนึ่งยังคงเป็นเรื่องราวที่อยู่ในอุดมคติ ถึงจะเคลื่อนย้ายและแยกแยะออกจากความจริงได้สมบูรณ์แบบแต่ยังคงเป็นเหมือนห้วงเวลาที่เกิดจากเรื่องเดียวกัน มีอยู่หลายจุดที่ยังคงเป็นเรื่องบังคับและย้ำแย่กับศักดิ์ศรีเพราะความทะเยอะทะยานของคนอเมริกันที่สร้างความสำคัญกับตัวประเทศแต่ลืมใส่ใจกับคนในประเทศทั้งนี่ได้สื่อถึงความเป็นมนุษย์สิทธิชนที่ต้องการถึงความอิสระและเสรีภาพกับตัวเอง
กับเวลาของคนเราต้องใช้ให้คุมค่าอย่างที่สุดถึงแม้จะสามารถย้อนกลับไปที่เวลาก่อนระเบิดได้ก็ใช่ว่าจะไม่มีผลกระทบใดๆเลย แต่เป็นทางด้านจิตใจที่ค่อยๆเหมือนจะทรมานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจากการย้อนมิติ เป็นการสอนอย่างหนึ่งถึงความคุ้มค่าของเวลาทั้งการรู้จักเสียสละที่มุ่งมั่นในการหาคำตอบกับคำถามที่ตั้งมานาน ทั้งการหาความสุขที่ดูเล็กน้อยแต่มีค่ามากในวินาทีสุดท้าย ความหวังจะดูสดใสขึ้นมาอย่างมากกับตอนจบที่ประดุจแสงโผล่จากอุโมงค์ เพราะการสร้างสถานการณ์ที่กดดันแบบบีบคั้นกันทั้งจิตใจโดยกำหนดว่าแค่เวลาเท่านี่เท่านั้นในการหาจุดประสงค์ของเรื่อง ความหวังเป็นสิ่งหนึ่งที่สอนถึงความมุ่งมั่นยิ่งมีมากโอากาศที่จะสำเร็จย่อมมากด้วยแต่สิ่งที่ไม่ชินตาและใหม่ทุกครั้งเป็นความหวังที่ดูห่อเหี่ยวและยากจะเข้าใจ ถึงตัวหนังจะมีการใส่ความเป็นธรรมชาติที่เปี่ยมล้นด้วยความสุขเพื่อความเครียดที่ก่อตัวมาแบบไม่หยุดกับทั้งเรื่องกลับช่วยได้มากและเป็นดราม่าที่ดูให้เกิดรอยยิ้มว่าความสุขที่ได้ในช่วงเวลาสุท้ายคุ้มค่าเกินกว่าจะทดแทน
