Robot (2010)
มนุษย์โรบอท จักรกลเหนือโลก
Director: S. Shankar
Genres: Action | Sci-Fi
Grade: B+
นี่ไงล่ะหนังอินเดียที่น่าจดจำในฐานะหนังไซไฟที่มีลูกบ้าเว่อร์วังอลังการจนไม่ต้องไปหาเรื่องไหนมาเปรียบเทียบ เพราะไม่มีเรื่องไหนที่เทียบเคียงหรือเลียนแบบได้นั้นเอง ซึ่งสรรพคุณความอลังการของเรื่องนี้อยู่ที่ไอเดียความแปลกล้วนๆ ที่ว่าแปลกไม่ถึงกับแปลกใหม่จนคาดไม่ถึงแต่น่าจะเรียกว่าหาคนทำแบบนี้ไม่ได้มากกว่า แปลกในทางทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้ แน่นอนว่านอกจากจะดูเหลือเชื่อที่กล้าทำแล้วยังรู้สึกได้ถึงความสดใหม่ที่ไม่ใช่ความเพ้อเจ้อไม่อยากซ้ำใคร สำหรับเรื่องนี้คือความสดใหม่ที่ดูได้ทุกคนที่นำเสนอได้อย่างมีมิติและแพรวพราวด้วยเทคนิค CGI จนเอิ่ม..ถ้าไม่คัลท์หรือกล้าจริงคงทำไม่ได้แน่นอน
เป็นโปรเจ็คของผู้กำกับ S. Shankar ที่มีความฝันอยากทำเรื่องนี้ตั้งแต่ปี 2001 เริ่มเรื่องกันที่ดร.วาซีการัน (Rajinikanth) ที่พยายามสร้างหุ่นยนต์ให้ออกมาใกล้เคียงมนุษย์มากที่สุด ไม่ว่าจะการสอนเดินหรือขยับท่าทางจนการใช้คำพูดที่ไม่ต่างกับสอนเด็กให้ออกมาสมบูรณ์แบบที่สุด จนกระทั่งการทดลองได้สำเร็จตามที่หวังเอาไว้เกิดเป็นหุ่นยนต์ชื่อว่าจิตติ ซึ่งเจ้าหุ่นยนต์ดังกล่าวมีรูปร่างหน้าตาตามแบบดร.วาซีการันที่เป็นแม่แบบ(แต่หล่อกว่าและเท่กว่าอย่างเห็นได้ชัด) ทว่าถึงจะออกมารูปร่างสมบูรณ์แบบไร้ข้อบกพร่องแต่ไม่เป็นที่ยืนยันจะใช้ได้จริง ดังนั้นดร.วาซีการันจึงเอาจิตติมาอยู่รวมกับครอบครัวเพื่อพิสูจน์ว่าสามารถอยู่ร่วมกันได้ระหว่างคนกับหุ่นยนต์ โดยให้จิตติใช้ชีวิตประจำวันแบบคนธรรมดาทั่วไปเพื่อรอวันรับเข้าการประเมินว่าปลอดภัยกับทุกคนหรือไม่
ซาน่า (Aishwarya Rai Bachchan) คู่ใจของดร.วาซีการันที่เกือบจะขอเลิกเพราะเอาแต่หมกหมุ่นกับการวิจัยสร้างหุ่นยนต์ แต่สุดท้ายดร.วาซีการันมาขอคืนดีและจะขอแต่งงานในไม่ช้า เรื่องราวเหมือนจะลงเอยอย่างสวยงาม(พร้อมเพลงประกอบที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในหนังอินเดีย) เช่นเดียวกันเรื่องก็เหมือนจะเอาฮากับสไตล์หุ่นยนต์ที่ทำตามคำสั่งแบบซื่อๆ เวลาสั่งแต่ละอย่างจะทำตามอย่างที่สั่งโดยไม่คิดไม่ท้วงใดๆทั้งสิ้น แต่นั้นแหละที่เป็นเรื่องเมื่อโปรเฟสเซอร์โบร่า (Danny Denzongpa) พยายามขัดค้านไม่เห็นด้วยกับหุ่นยนต์จิตติและใช้วิธีประเมินที่ทำให้ผลออกมาเป็นหุ่นยนต์อันตรายจนไม่ผ่านการรับรองจากคณะกรรมการเพราะขาดคุณสมบัติเรื่องจิตวิญญาณ
Robot จะแบ่งเรื่องราวเป็น 2 พาร์ท โดยที่พาร์ทแรกจะเล่าถึงจิตติตั้งแต่สร้างขึ้นมาตลอดจนความสามารถต่างๆและการใช้ประโยชน์ในหลายๆด้านที่ช่วยอำนวยความสะดวกสบาย ฟังแล้วเหมือนน่าเบื่อไม่มีความน่าตื่นเต้นเพราะสร้างหุ่นยนต์ไว้ใช้งาน กระนั้นความสนุกยังคงมีตลอดพาร์ทแรกที่พยายามเล่าถึงความไม่ธรรมดาของจิตติที่เก่งงานบ้านเป็นพิเศษ โดยเฉพาะเรื่องทำอาหารเรียกเซฟมาเองก็ว่าได้ ระหว่างที่ใช้จิตติทำนู้นทำนี้ก็มีสอนให้เป็นประสบการณ์การใช้ชีวิตไปพลางๆอีกด้วย แน่นอนว่าความสนุกจริงๆคือส่วนแอ็คชั่นที่ปฏิเสธไม่ได้ถึงลูกเล่นความสามารถของจิตติที่โม้แค่ไหนยังบอกได้คือหุ่นยนต์ ซึ่งได้กลายเป็นขวัญใจใครหลายคนที่นอกจากจะเก่งเรื่องงานบ้านแล้วยังเก่งเรื่องการคุ้มครองจากอันตรายอีกด้วย
พาร์ทเป็นการเล่าด้านที่ดีของจิตติที่เริ่มเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่เพราะโปรเฟสเซอร์โบร่าไม่ชอบที่ดร.วาซีการันที่เป็นลูกศิษย์สร้างหุ่นยนต์ได้สำเร็จจึงไม่ยอมรับให้จิตติผ่านการรับรองได้ ซึ่งนั้นเป็นปัญหาที่ดร.วาซีการันไม่รู้จะแก้ตรงไหนเพราะคิดว่าขาดเรื่องของความรู้สึก ดังนั้นจึงได้พยายามสอนให้มากขึ้นจากการใส่ข้อมูลปรัชญาชีวิต แต่เพราะจิตติเป็นหุ่นยนต์จึงไม่อาจทำอะไรที่ซับซ้อนหรือเข้าใจได้อย่างเรื่องการแคร์ความรู้สึกของคนที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าจริงส่วนหนึ่งของจิตติแต่อาจจะผิดด้วยส่วนหนึ่งสำหรับบางคนหรือใครหลายคน กระทั่งได้เกิดอุบัติเหตุฟ้าผ่าใส่จิตติทำให้ตั้งแต่นั้นมามีความรู้สึกนึกคิดเองอย่างอิสระเหมือนกับคนจริงๆ และความรู้สึกนั้นได้ส่งผลต่อซาน่าอย่างไม่ตั้งใจเพราะมันคือความรัก
เนื่องจากจิตติมีความรู้สึกนึกคิดและความรักทำให้ทุกอย่างที่ดร.วาซีการันสั่งให้ทำไม่อาจส่งผลต่ออย่างที่เคยเป็น กลายเป็นว่าอะไรที่สั่งให้ทำไม่ยอมทำ อะไรที่ไม่ให้ทำกลับทำขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ช่วงแรกๆอาจคิดว่าเป็นความสำเร็จที่จิตติมีอารมณ์ความรู้สึก แต่พอนานๆเข้าเริ่มกลายเป็นหุ่นยนต์เพ้อฝันที่ทำอะไรก็เอาแต่พูดถึงซาน่าเหมือนคนตกหลุมรักที่หักห้ามใจตัวเองไม่ได้ นั้นจึงทำให้สิ่งที่ดร.วาซีการันวางแผนเอาไว้ในเรื่องงานต้องพังลงเพราะจิตติไม่สนใจอะไรนอกจากซาน่าดุจนางฟ้ามาโปรด จากความรักที่เหมือนจะไม่อะไรก็ยิ่งมากขึ้นจนเป็นเรื่องเกินเลยขนาดที่สุดแล้วดร.วาซีการันต้องจำใจทำลายจิตติเพื่อยุติปัญหาที่กำลังบานปลายรุกล้ำความสัมพันธ์ระหว่างเขากับซาน่า
เรื่องได้จบลงในส่วนของครึ่งแรกจากหุ่นยนต์ตัวหนึ่งที่ทำตามคำสั่งอย่างซื่อตรง แต่ปัญหาคือจิตวิญญาณที่ไม่อาจบอกความรู้สึกใครต่อใครได้ กระทั่งสิ่งที่ขาดไปได้เข้ามาเกิดเป็นผลสำเร็จที่หุ่นยนต์จะเหมือนมนุษย์ ทว่าเพราะมีอารมณ์จึงเป็นปัญหาที่ควบคุมจิตติอย่างเคยไม่ได้เพราะไม่มีสติอยู่กับเนื้อกับตัว เพ้อหนักขนาดที่ว่าให้ปลดชนวนระเบิดยังไปหาดอกไม้มาเสียบไม่ได้เกิดระเบิด แล้วพูดถึงความรักให้ทุกคนรักดีกว่ามาทำสงครามต่อหน้าเหล่าทหารที่รอดูการประเมิน ผลออกมาเหมือนฟังดูมีเหตุผล แต่กับการประเมินแล้วถือว่าผิดหวังและดร.วาซีการันต้องหน้าแตกกลับไป อีกแง่หนึ่งจะเห็นว่าจิตติเริ่มเรียนรู้สิ่งต่างๆด้วยการคิดเองทำเองแม้ยังต้องทำตามคำสั่ง ถ้าจิตติมีความใกล้เคียงกับมนุษย์จนอาจเทียบเท่ามนุษย์จะมีเหตุผลใดให้ยอมเป็นทาสรับใช้ถ้าไม่นับเรื่องมีโปรแกรมควบคุมอยู่ อีกด้านหนึ่งจิตติคือหุ่นยนต์ที่มีความสามารถสูง สมควรหรือไม่ที่ปล่อยให้มีอารมณ์ทำตามใจที่อาจส่งผลกระทบในภายหลัง สุดท้ายดร.วาซีการันต้องทำลายจิตติด้วยความเจ็บปวดเพราะไม่ใช่คือหุ่นยนต์ที่ล้มเหลว แต่ลึกๆคือเพื่อนที่ตัวเองตั้งใจสร้างมามอบความสุขแก่ทุกคน
การทำลายจิตตินำไปสู่การเริ่มเรื่องพาร์ทสองที่โปรเฟสเซอร์โบร่าต้องการข้อมูลเกี่ยวกับจิตตินำไปสร้างหุ่นยนต์ที่ตัวเองต้องการเพื่อส่งมอบแก่ผู้ก่อการร้าย ซึ่งก็ได้สมใจและซ่อมแซ่มจิตติจนใช้งานได้ดีและแอบป้อนข้อมูลเกี่ยวกับความรุนแรงที่เป็นอารมณ์ด้านลบเพื่อทำร้ายคนได้ ทว่านั้นเป็นความผิดพลาดอันใหญ่หลวงที่ส่งผลให้จิตติกลายเป็นอีกแบบที่เต็มไปด้วยความแค้นจนไม่สามารถควบคุมได้ ทั้งอาละวาดทำร้ายผู้คนพร้อมกับยึดตึกวิจัยเพื่อใช้สร้างเป็นอาณาจักรของตัวเอง ที่สำคัญยังลักพาตัวซาน่ามาอีกด้วย ทำให้เดือดร้อนถึงดร.วาซีการันที่ต้องหาทางช่วยซาน่าและยับยั้งจิตติก่อนที่จะเลวร้ายไปมากกว่านี้ และนี้คือพล็อตทั้งหมดของพาร์ทสองที่ตั้งใจมุ่งไปทางแอ็คชั่นกับความเข้มข้นในการเล่าเรื่องที่ผิดกับช่วงแรกที่สนุกเฮฮาเบาสมอง อีกอย่างถือเป็นการปล่อยของกันอีกด้วย ซึ่งของที่ว่าทำให้เรื่องนี้เด่นดังเลยทีเดียว
Robot แสดงให้เห็นความล้ำสมัยที่ผสมผสานกับ CGI จนเรียกได้ว่าแปลกแหวกแนวไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน อีกมุมดูแล้วตลก อีกมุมดูแล้วล้ำความคิด ยิ่งกับช่วงหลังของเรื่องที่ยิ่งจัดหนักจัดเต็มงานแอ็คชั่นให้ยิ่งใหญ่ขนาดที่ว่าหุ่นยนต์ตัวเดียวไม่หน่ำใจต้องยกมาอีกเป็นร้อย นับเป็นความสนุกที่ดูแล้วไม่ถึงกับช่ายหัวแต่ชอบใจมากทีเดียวที่กล้าคิดกล้าทำ แถมยังเล่าเรื่องได้ดีอีกด้วยกับปมของตัวละครที่พัฒนามาตลอดทั้งเรื่อง โดยเฉพาะจิตติที่หลายคนมองเป็นเพียงหุ่นยนต์ แต่ความเป็นหุ่นยนต์ยังมีอีกด้านที่ต้องการใส่ใจมากกว่าแค่คนรับใช้ แบบเดียวกับความรักที่จิตติมีให้ซาน่าที่แม้จะล้ำเส้นไปบ้างก็ยังมีหนทางที่ยุติเรื่องราวให้จบด้วยดีได้ แต่ดร.วาซีการันไม่ได้มองจิตติให้ลึกซึ้งเพียงพอทำให้เห็นเป็นผลงานที่ล้มเหลวจากอารมณ์ชั่ววูบ แน่นอนว่ายังเสริมประเด็นการอยู่ร่วมกันระหว่างคนกับหุ่นยนต์ที่มีทั้งดีและโทษ แต่จะส่งผลด้านใดด้านหนึ่งอยู่ที่เราเลือกใช้ อย่างซาน่าเลือกใช้จิตติช่วยเหลือสังคมผู้หญิงให้รู้จักต่อต้านกลุ่มผู้ชายที่เห็นแก่ตัว แรกๆเป็นเรื่องที่ดีแต่ซาน่าใช้จิตติอีกครั้งด้วยเรื่องส่วนตัว ความส่วนตัวมากเกินไปจึงส่งผลในทางตรงข้ามที่เลวร้ายกว่าเก่าและบานปลาย ถ้าไม่มีจิตติที่เป็นหุ่นยนต์ผลอาจออกมาไม่จบอย่างที่คิดก็เป็นได้
สำหรับจิตติเสมือนตัวแทนความคิดที่พึ่งเกิดใหม่ อะไรหลายอย่างต้องเรียนรู้อีกมากเพื่อสะสมเป็นประสบการณ์ ทั้งนี้ขึ้นกับผู้สอนที่จะให้เรียนรู้มากน้อยเพียงใด เหมือนเด็กเกิดใหม่ที่เราต้องให้การเรียนรู้ในทางที่ถูกต้องและสอนว่าสิ่งที่ไม่ถูกต้องไม่ควรทำ การสื่อนัยยะระหว่างคนกับหุ่นยนต์ทำได้ดีพอสมควร นี่เป็นมุมมองอย่างหนึ่งที่แสดงให้เห็นเกี่ยวกับอนาคตที่คำนึงถึงความสุขสบายที่อาจจะไม่ได้มาง่ายๆเสมอไป ส่วนการเล่าเรื่องทำได้ดีเช่นกันที่เก็บรายละเอียดครบถ้วน จะมีบ้างนิดๆหน่อยๆที่ตัวละครบางตัวดูเกินไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไรนัก
แต่จะคุ้มค่าแค่ไหนกับหนังที่ยาวเกือบ 3 ชั่วโมง(ที่ยาวขนาดนี้มาจากเพลงประกอบหนังที่ใส่มิวสิควีดีโอมาหลายเพลง) อันนี้ต้องบอกก่อนว่าถ้าดูมันส์อาจจะผิดหวังเพราะกว่าจะถึงฉากนั้นต้องรอถึงช่วงท้ายของหนังที่จัดเต็มที่ ทั้งความคัลท์ ทั้งเทคนิค ที่ล้วนกลายเป็นความตื่นเต้นตื่นตาใช้ได้เลยทีเดียว แต่ใช่ว่าระหว่างเรื่องจะไม่มีอะไรสนุกมันส์ๆ ของแบบนี้มีสอดแทรกมาเป็นระยะๆกับความสามารถของจิตติ ทว่าไม่มีอะไรน่าทึ่งที่สุดจนไม่คิดไม่ฝันจะมีเรื่องแบบนี้ นั้นเพราะหนึ่งในความสามารถของจิตติคือการคุยกับสัตว์ แถมสัตว์ตัวนั้นคือยุงที่ดูดเลือดของซาน่าแล้วจิตติตามล่าเพื่อเอายุงตัวนั้นไปบอกขอโทษ แค่ดูดเลือดแค่นี้ไม่เห็นต้องใจร้ายไปตามล่าเลย แล้วคุยกับยุงได้นี้คืออะไร(ฮ่า) สรุปเป็นหนังอินเดียที่เกินคาดเรื่องคุณภาพที่อัดแน่นทั้งเทคนิคและบทหนัง แนะนำไปหาดูกัน รับรองว่าทั้งทึ่งทั้งมันส์
