Sleepwalkers (1992) | ดูดชีพสายพันธุ์สุดท้าย
Director: Mick Garris
Genres: Fantasy | Horror
Grade: C
"Sleepwalking หมายถึง ละเมอลุกขึ้นจากเตียงขณะหลับโดยที่ไม่รู้ตัว แต่ความหมายนี้มันคนละเรื่องคนละราวกับหนังเรื่องนี้เลยนะ เมี๊ยววว"
งานนี้ Stephen King เขียนบทให้เองเสร็จเรียบร้อย ไม่ได้ดัดแปลงจากนิยายของเขาแต่อย่างใด เป็นบทที่เขียนมาเพื่อสร้างหนังโดยเฉพาะ แล้วผลออกมาก็สนุกไม่เลวเพราะยังคงความสยองขวัญแฝงแง่คิดเอาไว้เช่นเดิม แต่สิ่งที่ต่างออกไปอาจเป็นความเข้มข้นในเนื้อหาที่ไม่ค่อยเข้มข้นอะไรนัก ซ้ำยังรู้สึกกำกวมจนน่าจะมีคำอธิบายที่กระจ่างกว่านี้เพราะมีหลายอย่างที่ดูตลกและฉงนใจมากทีเดียว เรื่องจะกล่าวถึงปิศาจเผ่าพันธุ์หนึ่งนามว่าสลีพวอล์คเกอร์ เป็นสิ่งมีชีวิตครึ่งคนครึ่งสัตว์หรืออีกนัยหนึ่งเป็นครึ่งแมว มีชีวิตอยู่ด้วยการดูดพลังชีวิตของหญิงสาวบริสุทธิ์จนเหือดแห้ง ซึ่งสลีพวอล์คเกอร์ที่ยังคงมีชีวิตเหลืออยู่คือแมรี่ เบรดี้ (Alice Krige) และชาร์ล เบรดี้ (Brian Krause) ลูกชายของเธอ และเป้าหมายเหยื่อรายต่อไปคือแทนย่า โรเบิร์ตสัน (Mädchen Amick) หญิงสาวที่กำลังถูกหลอกไปดูดความบริสุทธิ์อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ตอนแรกยังหลงคิดว่าแมวในเรื่องนี้คือตัวร้ายเสียอีก เพราะสลีพวอล์คเกอร์ที่เห็นในตอนเปิดเรื่องคือคนครึ่งแมวที่ผ่านยุคสมัยมาหลายต่อหลายชั่วอายุคน ที่สำคัญยังมีการเกริ่นทำความเข้าใจกับผู้ชมเกี่ยวกับตัวตนของสลีพวอล์คเกอร์ที่มีความคล้ายคลึงแดร็กคูล่าหรือผีดูดเลือด พอเป็นเช่นนั้นทำให้นึกแล้วก็มีความเหมือนในเรื่องของเหยื่อที่เป็นผู้หญิงและต้องบริสุทธิ์ แต่พอดูไปดูมาเริ่มแปลกใจเกี่ยวกับแมวในเรื่องนี้ที่กลายเป็นปัญหาใหญ่โตกับสลีพวอล์คเกอร์เพราะแมวสามารถเอาชีวิตได้ ไม่รู้แมวที่แสนน่ารักน่ากอดกลายเป็นศัตรูตัวสำคัญเอาชีวิตได้นี่มันยังไงกัน ไม่ใช่ว่าสลีพวอล์คเกอร์คือครึ่งคนครึ่งแมวต้องเป็นพวกเดียวกับแมวเหรอ ก็ไม่รู้พลาดอะไรไปหรือเนื้อหาไม่กระจ่างจึงหาคำตอบในจุดนี้มาอธิบายไม่ได้ นับเป็นความน่าฉงนใจที่ปีศาจแสนน่ากลัวแพ้ทางให้กับแมวแสนน่ารัก ดูยังไงก็ออกแนวตลกมากกว่า ตลกร้ายด้วยสิ
สิ่งที่ไม่ธรรมดาคือแขกรับเชิญที่มากันให้เพียบ ตั้งแต่ Mark Hamill,John Landis,Joe Dante,Clive Barker,Tobe Hooper และที่ขาดไม่ได้คือ Stephen King เจ้าของบทเรื่องนี้ ในเรื่องจะเด่นสุดและเป็นบทที่น่าเห็นใจที่สุด เพราะรับบทเป็นสัปเหร่อที่พยายามบอกกับตำรวจว่าไม่มีส่วนรู้เห็นการตายที่เกิดขึ้นในสุสานที่เขาดูแล แต่จะบอกตำรวจคนไหนก็ไม่มีใครรับฟังและปัดไปหาคนนี้ทีคนนั้นทีจนให้ไปบอกนายอำเภอ (Jim Haynie) ซึ่งไม่เป็นที่สนใจแต่อย่างใดและตัดฉากไปหานายอำเภอกำลังดูแลแทนย่าซะงั้น ปล่อยให้เจ้าของนิยายสยองขวัญที่เขียนเรื่องนี้ยืนงงกับตัวเองที่ไม่มีใครให้คำตอบหรือคำอธิบายแก่เขาเลย ผิดกับคนอื่นที่มีบทเล็กบทน้อยแต่ยังมีคนสนใจ ช่างน่าสงสารจริงๆ
ฉากเปิดเรื่องอาจไม่เหมาะกับคนที่รักแมวเพราะมีฉากทำร้ายจิตใจอยู่บ้างที่เห็นแมวถูกห้อยโหนหลายตัวอยู่หน้าบ้าน ซึ่งไม่ทันไรเริ่มเรื่องก็เห็นแมวตายกันซะแล้ว แน่นอนว่าในความคิดแรกคิดว่าแมวคือศัตรู แต่พอดูไปสักระยะจะเห็นถึงความต่างออกไป สลีพวอล์คเกอร์กลายเป็นพวกเกลียดแมวและเกลียดมากจนต้องวางกับดักไว้หน้าบ้านเพื่อฆ่าแมวทุกตัวที่เหยียบเข้ามา ในฉากแมวแหย่กับดักทำเอาเสียวใจไม่น้อยว่าจะโดนไม่โดน เป็นความระทึกส่งตรงถึงคนรักสัตว์ก็ว่าได้ ขณะที่สลีพวอล์คเกอร์เกลียดแมวจนถึงขั้นคร่าชีวิต ด้านแมวก็ใช่ย่อยจะยอมปล่อยหรือหนีไปง่ายๆเพราะยิ่งสลีพวอล์คเกอร์อยู่นานเท่าไรก็ยิ่งมีแมวมามากขึ้นเท่านั้น ช่วงแรกๆของหนังจะเห็นแมวไม่กี่ตัวแต่พอเริ่มท้ายเรื่องจะมีแมวมากันให้เต็มหน้าบ้าน เหมือนเป็นแรงดึงดูดให้แมวมาหา แต่ไม่ใช่มาหาเพราะเสน่หา แต่เป็นเพราะอาฆาตแค้นยังไงอย่างงั้น
โดยส่วนตัวคิดว่าสลีพวอล์คเกอร์เป็นปีศาจต้องคำสาปแบบเดียวกับพวกแวมไพร์หรือมนุษย์หมาป่าที่มีจุดด้อยจุดแข็งในตัว จากเรื่องจะมีจุดแข็งด้านพละกำลัง แต่ที่เด่นจริงๆคือความสามารถด้านเวทมนต์ โดยเฉพาะการอำพรางตัวให้กลมกลืนกับสิ่งแวดล้อมรอบตัว นอกจากตัวเองแล้วยังทำให้อย่างอื่นหายตัวได้ด้วย อย่างรถของชาร์ลเพื่อใช้หลบหนีตำรวจและยังเปลี่ยนสีและรูปร่างของรถได้อีกด้วย แม้จุดเด่นนี้ทำให้ตัวเองเก่งมากแค่ไหนก็มีจุดอ่อนเรื่องความกระหายที่มีความต้องการอยู่ตลอดเวลาและทำให้ตัวเองอ่อนแอลงหากปล่อยไว้นาน ทว่าความต้องการนี้เป็นอุปสรรคที่เวลาหาเหยื่อหากเจอแมวจะสู้ไม่ได้ โดนกัดนิดข่วนน้อยก็เจ็บปวดปางตายเลยทีเดียว ช่วงไคล์แม็กซ์ของเรื่องก็ไม่ธรรมดาที่ให้แมวกับสลีพวอล์คเกอร์ได้สู้กัน แม้จะดูแปลกไปหน่อยก็ตามแต่ยอมรับว่ามีความน่าสนใจไม่น้อย
สรุปได้ว่า Sleepwalkers เป็นหนังสยองขวัญที่เหมือนมีของแต่เอาเข้าจริงมีแต่ความธรรมดา ไม่ได้โดดเด่นอะไรนอกจากการใช้แมวที่ไม่ค่อยมีให้เห็นเท่าไรในหนังสยองขวัญ โดยเฉพาะมุมมองของแมวที่เป็นศัตรูกับพวกปีศาจและให้สู้กับพวกปีศาจอีกด้วย แม้หลายอย่างจะดูธรรมดาไม่น่าจดจำชนิดที่ดูจบแล้วจบกันก็ยังมีความน่าสนใจเกี่ยวกับนักแสดง Mädchen Amick ที่แสดงได้น่ารักแอบเซ็กซี่ไม่ใช่น้อยจนเป็นเรื่องน่าดึงดูดของหนังเรื่องนี้ที่ช่วยให้น่าดู อีกทั้งเรื่องนี้มีความรู้สึกถึงงานต่างๆของ Stephen King เหมือนหยิบนิดผสมน้อยมารวมกันในเรื่องนี้ ที่เห็นชัดสุดคือ.. จากไคล์แม็กซ์ของเรื่องที่ให้แมรี่ออกมาอาละวาดจัดการทุกคนที่มาขัดขวางด้วยความโกรธแค้นที่ชาร์ลถูกทำร้ายจนปางตาย ถือเป็นอีกเรื่องที่สนุกพอเพลินแบบไม่คาดหวังอะไรมาก ที่ได้คือเทคนิคแต่ขาดมิติทำให้เห็นอะไรซ้ำซากเดาไม่ยาก สยองบ้างแต่ไม่ถึงกับเต็มที่ การเล่าเรื่องพอใช้ได้ไม่ยืดเยื้อ และที่ขาดไม่ได้คือแมวที่ไม่ได้มาเป็นตัวประกอบเพราะเรื่องนี้เป็นถึงพระเอกของเรื่องเลยนะจะบอกให้
