5 Centimeters Per Second (2007) | ยามซากุระร่วงโรย
Director: Makoto Shinkai
Genres: Animation | Drama | Family | Romance
Grade: A-
"เปิดเผยเนื้อหาสำคัญ"
เอาไงดี เอาเป็นว่าใครยังไม่สมหวังในความรักหรือกำลังพลัดพรากจากคนที่รักอาจทวีคูณความเหงาไปอีกหลายเท่าตัวเพราะเรื่องนี้ไม่ปล่อยให้เราสมหวังในสิ่งที่ค้นหาสักเท่าไร ถือเป็นอนิเมะที่ดูแล้วจะมีแต่เหงาและเปล่าเปลี่ยวหัวใจกันซะมากกว่า แต่กับคนที่มีความรักสมหวังอยู่แล้วอาจจะพอบรรเทาอาการความรู้สึกคนเคยเหงาได้เป็นอย่างดีเพราะเหมือนเป็นการย้อนกลับไปตอนที่อยู่คนเดียวเฝ้าคิดถึงคนที่รัก เป็นการมองกลับไปว่าตัวเองยังไม่ลืมหรือทิ้งคนนั้นให้หายไป ซึ่งการจะผ่านจุดนั้นมาได้คงไม่มีใครปฏิเสธว่ามันยาวนานกว่าสิ่งใด
เรื่องราว 3 ช่วงเวลา ได้แก่ วัยเด็ก วัยรุ่น และวัยทำงาน โดยช่วงเวลาทั้งหมดจะเล่าเป็นเส้นตรงแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ของ ทากากิ โทะโนะ กับ อาการิ ชิโนะฮะระ ที่ทั้งคู่ต่างสนิทสนมกันตั้งแต่ชั้นประถม แต่ทั้งคู่ต้องพลัดพรากจากกันด้วยหลายเหตุผล ไม่ว่าจะห่างกันหรือยาวนานแค่ไหนยังคงคิดถึงต่อกันอยู่เสมอ ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดได้แบ่งเป็น 3 ตอนสั้นที่ร้อยเรียงแบบไม่ต่อเนื่องและเว้นช่วงของเหตุการณ์เพื่อให้เห็นถึงความห่างไกลที่นานแสนนานแม้เรื่องราวทั้งหมดจะยาวเพียงชั่วโมงเดียวเท่านั้น
Cherry Blossom ซากุระร่วง
เป็นเรื่องระหว่างทากากิ โทะโนะ กับ อาการิ ชิโนะฮะระ กับจุดเริ่มต้นของทั้งสองสมัยวัยเด็กที่ต่างชอบอะไรคล้ายกันจนอยู่ด้วยกันและถูกเพื่อนร่วมห้องแกล้งแซวเพราะความสนิทสนม ทว่าการที่ทั้งคู่ไปไหนมาไหนด้วยกันไม่ได้แปลว่าต้องอยู่ด้วยกันเสมอไป สุดท้ายต้องแยกทางตามรูปแบบชีวิตที่ไม่เหมือนกัน กระนั้นยังคงวินวอนส่งข้อความความคิดถึงผ่านจดหมายอยู่เสมอ ซึ่งทั้งสองตั้งใจสัญญาจะเจอกันที่ท่ารถไฟแห่งหนึ่งโดยไม่รู้ว่ากว่าจะเจอกันนั้นต้องรออีกนานแค่ไหนถึงจะพบหน้าอีกครั้ง
ดำเนินเรื่องโดยหลักไปที่ทากากิด้วยอารมณ์แสนเปล่าเปลี่ยว ตลอดการเล่าเรื่องเต็มไปด้วยความอึดอัดใจของการรอคอยที่อุตส่าห์ตั้งใจนั่งรถไฟมาหาแต่ไม่ได้เจอกันสักที ระหว่างทางเต็มไปด้วยอุปสรรคของคนที่รอด้วยเวลาที่นานมากขึ้น ถ้าคนที่ไม่ลึกซึ้งอะไรมากจะไม่ต่างกับคนมีอาการเพ้อฝันที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอยากพบหน้าตลอดเวลา แต่กับคนที่เห็นความสำคัญของคำว่าห่างไกลจะพบว่าการพบเจอกันสักครั้งมีความหมายที่ยิ่งใหญ่ ฉะนั้นการพบกันระหว่างทากากิกับอาการิจึงอัดแน่นด้วยความหดหู่ตลอดทาง การพบหน้าเจอกันจึงวิเศษและเหนือสิ่งอื่นใดคือคำมั่นสัญญาใต้ต้นซากุระ
Cosmonaut นักท่องอวกาศ
คานาเอะ ซุมิดะ เป็นตัวละครหลักประจำตอนที่แอบชอบและหลงรักทากากิ ทว่าไม่ว่าจะไล่ตามเพียงใดก็ไม่อาจได้รับการตอบแทนในจุดนั้นเลยสักครั้งเดียว ที่สำคัญทุกครั้งมักจะเห็นทากากิพิมพ์ข้อความอยู่เสมอ ซึ่งส่งถึงใครนั้นคงมีแต่เจ้าตัวและผู้ชมที่รู้ได้ มีเพียงคานาเอะที่นึกฉงนใจในตัวทากากิว่าทำไมถึงไม่มีที่ว่างให้เธอเลย ไม่ว่าจะพยายามหรือเข้าหาก็ไม่อาจได้รับความรู้สึกเช่นนั้นได้ นั้นทำให้ต้องกล้าตัดสินสภาพรักให้รู้เรื่องไปเลย แต่สุดท้ายคานาเอะตัดสินใจเลือกในหนทางที่สบายใจกว่า
ตอนนี้ไม่ได้เชื่อมโยงในตอนแรกหรือตอนสุดท้าย แต่เป็นการเล่าระหว่างเรื่องทั้งสองได้อย่างดีถึงการเปลี่ยนแปลงที่ต้องห่างไกลจนเติบโตเรียนมัธยม ซึ่งทากากิยังคงเป็นคนเดิมที่ยังเฝ้ารออาการิ และพยายามส่งข้อความอยู่เสมอ (แต่ใครจะไปรู้ว่าข้อความเหล่านั้นไม่ต่างกับความคิดถึงในตอนนี้ที่ส่งไปยังไงก็ไม่มีรับรู้) จากเรื่องแสดงให้เห็นความมุ่งมั่นต่อการรักษาสัญญาที่มิลืมเลือน แต่ได้กลายเป็นอุปสรรคต่อคานาเอะที่ไม่อาจเข้าถึงตัวตนทากากิได้เลย นับเป็นตอนที่น่าเห็นใจและทรมานจิตใจ เฉกเช่นทากากิคือนักบินอวกาศที่เดินทางอย่างไร้จุดหมายเพื่อรออาการิ โดยคานาเอะไม่ต่างกับโลกที่สุดท้ายไม่อาจควบคุมให้จรวดอยู่บนโลกอย่างที่ตัวเองพยายาม
5 Centimeters Per Second ห้าเซนติเมตรต่อวินาที
อาการิเคยบอกทากากิถึงการร่วงของซากุระด้วยความเร็วเฉลี่ยนห้าเซนติเมตรต่อวินาที และเป็นคำมั่นสัญญาว่าจะพบกันอีกครั้งเพื่อมาดูซากุระร่วงโรย แต่นั้นคงเป็นเพียงอดีตที่ผ่านมานานแล้วกับตอนนี้ที่เข้าสู่วัยทำงาน โดยเรื่องหลักยังคงเน้นไปที่ทากากิที่นึกย้อนวันเวลาความทรงจำเก่าๆ การใช้ชีวิตไม่ปกติเพราะความคลางแคลงใจที่เฝ้ารอและโหยหาอาการิ ซึ่งไม่รู้เลยว่าจะมีโอกาสพบเจอหน้ากันอีกครั้งหรือไม่ คำมั่นสัญญาได้เลือนหายไปกับจดหมายที่ไม่มีส่งมาอีกเลย
บทสรุปที่ซึมเศร้าแต่ดูมีความหมายและจริงใจต่อชีวิตจริง แม้จะดูหลงตัวเองกับเรื่องราวคราวอดีต แต่อย่างน้อยก็รู้ว่าคือเรื่องจริงที่ยังเฝ้ารออยู่เสมอไม่เปลี่ยนแปลง ผิดกับอาการิที่ไม่ได้เฝ้ารอหรือนึกห้วนคืนวันเวลาอีกแล้ว ในตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าอยู่แห่งหนใด เมื่อต่างคนต่างแยกทางและไร้การติดต่อก็คงไว้แต่ช่องว่าง สำหรับทากากิเลือกจะรอต่อไปถึงแม้ทังชีวิตจะดูเบื่อหน่าย ส่วนอาการิเลือกใช้ชีวิตของตัวเองด้วยคนรักที่ตัวเองจะแต่งงานด้วย ทว่าก็ใช้จะลืมเรื่องอดีตไปเสียทีเดียวเพราะยังคงเก็บเอาไว้ในกล่องที่เปิดดูก็ยังเป็นความทรงจำที่ดีกับจูบแรกของเธอและเขา
ใจอยากให้ตั้งชื่อเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่ 5 Centimeters Per Second เพราะเห็นด้วยกับคำวิจารณ์ที่ชื่อไม่ได้มีส่วนสำคัญกับเรื่องทั้งหมด แต่ไม่ได้นึกผิดใจอะไรถ้าจะเทียบกับชีวิตเหมือนซากุระที่ร่วงโรยไปตามคนละทิศคนละทาง ถ้าเปรียบชีวิตคนก็ล้วนมีหนทางต้องไปของตัวเอง แม้จะมีคำมั่นสัญญาที่ยาวนานและรอคอยเพียงใดก็ใช่จะกลับมาทำได้อีกครั้งเพราะทางเลือกที่เพิ่มขึ้นจากระยะทางที่ห่างไกลและเวลาที่ยาวนาน ซึ่งเรื่องนี้ได้พิสูจน์ถึงเส้นทางและเวลาที่เป็นจุดเปลี่ยน ต่อให้ดีแค่ไหน ลึกซึ้งเพียงใด ก็ใช่จะกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้งในวันเวลาที่ต่างไปจากเดิม
One More Time, One More Chance เป็นเพลงประกอบที่ใช้ในจังหวะท้ายเรื่องได้อย่างถึงอารมณ์ เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายเช่นเดียวกับความหมายที่ไม่ได้จมปลักอยู่ความรักที่งมงาย มีหลายอย่างที่สะท้อนออกมาจากชีวิตที่แม้จะดูน่าหดหู่และเจ็บปวดกับคนที่รู้ความจริง แต่เป็นเรื่องที่ง่ายและทำใจหากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้าชีวิตเหมือนทากากิที่เฝ้ารออย่างไม่รู้อะไรเลยคงเจ็บปวดอยู่ไม่น้อยเพราะยิ่งนานวันยิ่งไม่มีทางเกิดขึ้นจริง จนที่สุดจะทำใจได้หรือไม่คงมีแต่ต้องดำเนินชีวิตต่อไปเองเท่านั้น แต่สิ่งสำคัญคือไม่ว่าจะผูกผันมากแค่ไหน ถ้าไม่ใช่ก็ต้องคลายจากกันอยู่ดี
นับเป็นอนิเมะที่ดูแล้วทรมานใจแต่ทำใจได้ในเวลาเดียวกัน มีทั้งทุกข์และสุข(แต่ทุกข์มากกว่า) มีหลายอย่างสะท้อนเรื่องความรักที่ไม่สมหวังได้อย่างน่าหดหู่และสิ้นหวัง กระนั้นในความผิดหวังกับเต็มไปด้วยความสวยงาม ไม่ว่าจะลายเส้น การวางฉาก แสงสีเงา ทั้งหมดให้อารมณ์ที่อบอุ่นและนุ่มนวลกับโทนเรื่องที่เล่าถึงปมตัวละครอย่างหมดหวังตายอยาก เสียดายที่เนื้อเรื่องค่อนสั้นเพื่อให้ดูเข้าใจง่าย แต่คงจะดีกว่านี้ถ้าเสริมจุดหรือรอยต่อที่หายไปว่าทำอะไรกันอยู่บ้าง การจะมารู้ว่าตัวละครหรือเหตุการณ์เป็นเช่นนี้แทบจะทันทีก็ดูง่ายไปบ้าง แต่ในความง่ายได้แฝงความลำบากใจอยู่ไม่น้อยเพราะสุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับเวลาและระยะทาง
