The Boy (2016) | ตุ๊กตาซ่อนผี
Director: William Brent Bell
Genres: Horror | Mystery | Thriller
Grade: C
เกรต้า (Lauren Cohan) พี่เลี้ยงที่รับงานเลี้ยงเด็กให้กับครอบครัวฮีลไชร์ แต่การรับงานในครั้งนี้ทำให้ต้องแปลกใจเมื่อพบว่าเด็กคนนั้นคือตุ๊กตาที่ชื่อบราห์มส์ แน่นอนว่าความไม่ปกตินี้ได้สร้างความสงสัยอยู่ไม่น้อย กระนั้นไม่อาจตั้งคำถามอะไรได้มากนัก นอกจาก มัลคอล์ม (Rupert Evans) บุรุษส่งของที่พยายามบอกว่าตู๊กตามีประวัติที่ไม่ธรรมดาเกี่ยวกับบ้านหลังนี้ ซึ่งนั้นทำให้เกรต้าได้พบความจริงของตู๊กตานี้ที่สุดแสนน่ากลัว
"เปิดเผยเนื้อหาสำคัญ"
ไม่ว่าจะบรรยากาศที่ให้อารมณ์คลุมเครือหรือความหลอนที่น่าตกใจ ทั้งหมดนี้ทำให้คิดแล้วคิดอีกว่าคือหนังผีที่มีตู๊กตาเป็นสื่อกลาง ซึ่งเป็นเช่นนั้นจริง แต่ไม่ใช่ผีเพราะคือคนที่มีลมหายใจและเฝ้าระวังตัวเองด้วยซ่อนตัวอยู่ในบ้านอย่างเงียบๆ การเฉลยได้เปลี่ยนทิศทางของตัวหนังด้วยการทำให้เชื่อในเรื่องเหนือธรรมชาติมาตลอด รวมถึงคำตอบที่พยายามวางปมในอดีตให้ดูมีเรื่องราวสะเทือนใจ แน่นอนว่าเมื่อมาเรียบเรียงจะได้อีกคำตอบที่เชื่อมโยงในตอนจบ นับเป็นการเฉลยที่น่าสนใจในแง่ทัศนะคติคนดู
กฎการเลี้ยงดูเด็กเป็นสิ่งที่ตั้งขึ้นเพื่อให้พี่เลี้ยงเด็กปฏิบัติกับเด็กได้อย่างถูกต้องตามระเบียบ ทว่ากับตู๊กตาจะทำตามได้อย่างไรเมื่อไม่ใช่สิ่งมีชีวิตขยับแขนขา น่าเสียดายที่จุดน่าสนใจนี้เป็นเพียงกฎง่ายๆที่ไร้ความหมายที่มีไว้ประดับองค์ประกอบเท่านั้น สุดท้ายแล้วกฎพวกนี้ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเนื้อเรื่องเลยด้วยซ้ำ ยกเว้นข้อสุดท้ายที่ต้องส่งเข้านอนและจูบลาฝันดี สำหรับตุ๊กตานั้นไม่ใช่เรื่องน่าอาย แล้วถ้าเป็นคนจะรู้สึกยังไงโดยเฉพาะถ้าไม่ใช่เด็กและคือคนแปลกหน้าที่น่ากลัว ซึ่งกฎพวกนี้ถ้ามองลึกๆจะไม่ต่างกับการสนองความต้องการอย่างหนึ่งที่แม้จะไม่ชัดเจนแต่มากพอในการพูดถึงสภาพจิตใจ
บราห์มส์ คือตัวละครที่มีปัญหาเรื่องสภาพจิตใจและมีความต้องการทางเพศที่ผิดปกติจากข้อสังเกตเรื่องปมในอดีตที่ลงมือฆ่าเด็กสาวอย่างโหดเหี้ยม ส่วนสาเหตุไม่แน่ชัดว่าเกิดจากอะไร แต่เกรต้าคือหนึ่งในความต้องการของบารห์ม จะเสื้อผ้าหรือเส้นผมล้วนถูกขโมยไปอย่างลับๆเพื่อมาทดแทนตัวตนของเกรต้า ซึ่งคล้ายกับบราห์มที่เป็นตุ๊กตา อีกทั้งการมาของเกรต้าเสมือนการปลดปล่อยพันธนาการของพ่อแม่บราห์มที่ไม่อาจทนรับสภาพลูกของตัวเองอีกต่อไป ฉะนั้นการเขียนจดหมายจึงเป็นการส่งมอบเกรต้าที่ไม่รู้เบื้องหลังนี้ให้รับเคราะห์ต่อไป
มีองค์ประกอบหลายอย่างน่าคบคิด แต่ทั้งหมดทั้งมวลไม่นึกอยากคิดตามเพราะวิธีเล่าเรื่องที่ช้าและไร้อารมณ์ตื่นตัวจนกลายเป็นความรู้สึกที่จบแล้วจบกัน แม้แต่ฉากจบยังมองเป็นฉากธรรมดาที่พบเห็นบ่อยครั้งในหนังสยองขวัญ ซึ่งในบางเรื่องคือโอกาสทำให้เกิดอาการฉุกคิดพลิกแพลงอารมณ์ ทว่ากับเรื่องนี้ไม่รู้สึกเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นแต่อย่างใด แต่ถ้าจะยกความดีความชอบย่อมเป็นเรื่องของบรรยากาศที่พาคิดไปไกลจนเชื่อว่านี้คือหนังผีเกี่ยวกับตุ๊กตา
The Boy บรรยากาศหลายอย่างทำได้น่าสงสัยและแบ่งแยกระหว่างโลกความฝันกับความจริง ซึ่งในความฝันจะได้เห็นฉากหลอนสยองขวัญ ทว่าในความเป็นจริงไม่มีให้เห็นเลยด้วยซ้ำ นอกจากความคิดไปเองของตัวละครที่ชวนให้ไขว้เขว จนกระทั่งมาเฉลยในตอนจบจึงเป็นเรื่องเซอร์ไพรส์สำหรับใครหลายคน กระนั้นในความหักมุมนี้ไม่ได้น่าตกใจเท่าไรนัก การเรียบเรียงเนื้อหายังคงสร้างความสับสนที่ไม่ยอมทำให้เข้าใจโดยง่ายในตอนจบ จะมาก็มา จะไปก็ไป ทำให้การดึงอารมณ์ที่พุ่งสูงต้องดิ่งลงอย่างรวดเร็วเพราะความง่ายและอารมณ์ที่ขาดๆแต่ให้ดูพอเพลินก็รับได้อยู่จากความพยายามให้สดใหม่ที่ไม่จมอยู่กับที่เดิมๆ
