Paddington (2014) | แพดดิงตัน คุณหมี หนีป่ามาป่วนเมือง
Director: Paul King
Genres: Adventure | Comedy | Family | Fantasy
Grade: B+
แปลกใจอยู่อย่างเกี่ยวกับหมีพูดภาษาคนได้แล้วไม่มีใครแตกตื่น ทุกอย่างดูเป็นเรื่องปกติสามัญทั้งที่ควรเป็น ซึ่งดูแล้วภาพลักษณ์ของหมีไม่เชิงว่าเป็นสัตว์ป่าอย่างที่ใครๆเห็นกัน แต่เป็นการเปรียบเทียบสิ่งที่แตกต่างนี้ว่าต่างถิ่น โดยสอดคล้องในเรื่องการอพยพย้ายถิ่นฐานจากบ้านนอกเข้ากรุง หรือให้เข้าเรื่องคือหมีนามว่า"แพดดิงตัน"เดินทางจากเปรูมาลอนดอนเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่
สมมติเปลี่ยนจากหมีมาเป็นคนอาจไม่น่าดูหรือได้อารมณ์ที่สนุกสนานขนาดนี้ เผลอๆความน่ารักจะหายไปและแทนที่ด้วยความหดหู่ที่มากกว่าเพราะมุขตลกส่วนใหญ่มาจากความเป็นหมีล้วนๆ ความแตกต่างนี่เองช่วยสร้างมุขที่สดใหม่และสร้างสรรค์จนไม่ต้องไปสนว่าถ้าเป็นคนขึ้นมาจริงๆจะแบกรับส่งมุขนี้ได้หรือไม่ แล้วถึงจะทำได้ก็ใช่จะเข้ากันเพราะแต่ละอย่างแทบจะหลุดมาจากการ์ตูนด้วยซ้ำ ทว่าถึงจะเว่อร์อยู่บ้างก็ออกมากลมกล่อมให้ความเพลิดเพลินตั้งแต่ต้นจนจบ
แพดดิงตันคือหมีที่เสมือนตัวแทนคนบ้านนอกที่ยังไม่รู้เรื่องโลกภายนอก ฉะนั้นการมาลอนดอนจึงเต็มไปด้วยความผิดคาดจากที่ตัวเองรับรู้มาตลอดหลายปี อีกทั้งยังเป็นการปลูกฝังจากรุ่นปู่ย่าที่ผ่านมาแล้ว 40 ปี ทำให้สิ่งที่รู้เกิดการเปลี่ยนแปลงแทบทั้งสิ้น ไม่ต่างไปจากชนบทที่ห่างไกลความเจริญที่รู้เท่าที่รู้ได้เท่านั้น เมื่อข้างนอกเกิดการเปลี่ยนแปลงก็ยากจะตามให้ทันเพราะอยู่กับที่ไม่ไปไหน แต่เมื่อแพดดิงตันออกสู่โลกกว้างก็เกิดการเรียนรู้ในสิ่งใหม่ที่สามารถตามทันยุคทันสมัย
การมาลอนดอนไม่ใช่เพราะหลงทาง แต่เป็นสิ่งที่เลือกมาก่อนหน้านี้ตามคำบอกเล่าจากปู่ย่าที่พบนักสำรวจแล้วได้รับคำเชิญชวนต้อนรับ สาเหตุที่ปู่ย่ายังไม่ไปไหนเพราะรักในบ้านเกิดตัวเองและใช้ชีวิตกันมาเพียงพอแล้ว ทว่าวิกฤติบ้านเกิดได้อุบัติขึ้นจนเป็นการบีบให้แพดดิงตันออกสู่โลกใบใหม่ที่ไม่รู้ว่าสิ่งที่รู้มาจะเหมือนเดิมหรือไม่ แน่นอนว่าหลายอย่างเปลี่ยนไปตามกาลเวลา ผู้คนหรือเมืองที่เคยได้ยินไม่ได้ออกสวยหรูอย่างที่วาดฝัน ทุกคนไม่สนใจหรืออยู่ในสายตา กระทั่งได้พบครอบครัวบราวน์ที่เห็นความสงสารและยินดีเสนอช่วยให้แพดดิงตันได้พบที่เหมาะสมแห่งใหม่
การอพยพเพื่อมาขอแหล่งที่อยู่ใหม่ก็เหมือนกับจากความลำบากมาหาแหล่งเจริญ ทว่าทุกอย่างไม่ได้ดีไปหมดทุกอย่างและค่อนข้างวุ่นวาย ฉะนั้นแพดดิงตันจึงทำในสิ่งที่ไม่รู้อยู่หลายครั้งเพราะความเข้าใจผิด ซึ่งนำไปสู่ผลลัพธ์หลากหลายรูปแบบ ทว่าไม่ว่าแบบไหนจะเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะตามประสาคนบ้านนอกที่ยังไม่รู้ว่าสิ่งนี้คืออะไรและต้องทำอย่างไร กระนั้นในความไม่รู้จึงแสดงความซื่อและตามน้ำบ่อยครั้ง แต่ละอย่างก็ดูฮา แต่ละอย่างก็น่าเห็นใจ แต่ไม่ว่าทางไหนมักจะให้อารมณ์ที่กำลังดี ไม่ทุกข์หรือสุขจนล้นทำให้เหมาะกับคำว่าเพลิดเพลินที่แท้จริง
Paddington แสดงถึงนัยยะคนเข้าเมืองในกลุ่มผู้อพยพ แต่ไม่ใช่ภาพลักษณ์ของคนด้วยกันเองเพราะอาจจะดูจริงจังและเคร่งเครียดมากเกินไป ดังนั้นสำหรับหมีจึงเป็นมุมมองที่เบาลงและเติมแต่งความน่ารักได้อย่างเหมาะสม ทว่าหมียังคงเป็นสัตว์ชนิดหนึ่งจึงมีการแต่งเติมเนื้อหาภัยคุกคามสัตว์ป่า โดยเปรียบเทียบในกลุ่มนักสำรวจที่มักจะค้นพบสิ่งใหม่ๆ แต่การค้นพบเป็นปัญหากับสิ่งที่ถูกพบเจอเพราะจะต้องนำไปยืนยันแก่สายตาทุกคนถึงการมีอยู่จริง กรณีของแพดดิงตันที่เป็นหมีจึงเป็นที่ต้องการเพื่อนำมาประดับพิพิธภัณฑ์แสดงถึงการค้นพบทั้งที่เป็นการทำลายด้วยซ้ำ
Nicole Kidman มารับเป็น มิลลิเซนต์ หรือศัตรูตัวฉกาจของแพดดิงตัน ซึ่งจะว่าไปก็เข้ากับคาแรกเตอร์ที่แสดงความร้ายกาจออกผ่านสีหน้าชัดเจน แต่ไม่คิดว่าจะมาเล่นบทนี้เพราะโทนหนังดูอ่อนผิดกับการแสดงที่จริงจัง ทว่าเป็นข้อดีที่ช่วยให้ตัวร้ายดูน่าสนใจมากขึ้น แต่คนที่ติดตาเป็นพิเศษคือ Sally Hawkins ในบทคุณนาย แมรี่ บราวน์ เพราะส่วนตัวชอบตัวละครและนักแสดงที่เข้ากับอารมณ์เป็นอย่างดี อีกคนคือ Hugh Bonneville ในบท เฮนรี่ บราวน์ หรือหัวหน้าครอบครัวที่ระแวงระวังเรื่องลูกของตัวเองมากกว่าใครๆ เป็นคนที่ซีเรียสมากและฮามากจนคิดว่าเป็นตัวละครที่น่าสนใจไม่แพ้กัน
หนังมีองค์ประกอบและใส่วิธีการเล่าเรื่องที่อุดมด้วยพลังจินตนาการ ฉากที่ชอบมากและคิดว่าเป็นการอธิบายตัวละครผ่านหลายๆอย่างพร้อมกันคือการมองผ่านบ้านของเล่นที่แบ่งตามห้องต่างๆ ซึ่งแต่ละคนมีห้องและลักษณะนิสัยของตัวเอง ซึ่งการแย่งกันอยู่เป็นการกระจายปมของตัวละครที่ชัดเจน แต่เสียดายที่ปมของแต่ละตัวละครทำสรุปออกมาง่ายไปหน่อย กระนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกใจเพราะตลอดทั้งเรื่องไม่มีจุดไหนที่รู้สึกยากและคิดว่านี่คงเป็นหนัง Feel Good เหมาะแก่การดูเพื่อเบาสมองจริงๆ
