The Ward (2010) | หวีดลั่นวอร์ด
Director: John Carpenter
Genres: Horror | Mystery | Thriller
Grade: C+
หนังสยองขวัญเกรดบีที่มาหลงยุคหลงสมัย ทั้งวิธีการเล่าเรื่อง จังหวะตกใจ รวมไปตัวละคร ทั้งหมดนี้ไม่ต่างกับหนังสยองขวัญยุค 80-90s ที่ไม่หวังพึ่งเนื้อหาอะไรมาก นอกจากความสะใจให้ความบันเทิงแก่ผู้ชม ซึ่งผู้กำกับไม่ใช่ใคร แต่เป็น John Carpenter ที่ทิ้งช่วงห่างการทำหนังตั้งแต่ Ghosts of Mars (2001) กระนั้นการหวนคืนก็ดูไม่น่าสนใจเท่าครั้งอดีตที่อุดมด้วยหนังดีมีคุณภาพ
พล็อตหนังจะมาแบบสูตรสำเร็จเข้าใจง่ายและเดินเรื่องเร็ว ไม่ทันไรจะเห็น คริสเตน (Amber Heard) ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ทว่าไม่ใช่โรงพยาบาลธรรมดาสามัญทั่วไปเพราะมีบางอย่างเกิดขึ้นที่นั้น และดูเหมือนคริสเตนจะเริ่มสัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง ซึ่งไม่สามารถอธิบายได้ว่าคืออะไร จะเป็นคนหรือผี แต่ที่แน่ๆคือการไขปริศนาที่ซ่อนอยู่ให้เร็วที่สุดก่อนที่เพื่อนร่วมวอร์ดคนอื่นๆและตัวเธอจะถูกเอาชีวิตไปหมด
อันที่จริงมีหลายอย่างที่ชวนให้น่าสงสัย แต่ภายใต้คำถามที่เกิดในตอนเปิดเรื่องจะค่อยๆหายไปและหลงเหลือสิ่งที่เกิดขึ้นในวอร์ด ซึ่งตามสูตรเจอเรื่องเล่าสยองขวัญและเป็นจริงในเวลาต่อมา ไม่มีความแปลกใหม่แม้กระทั่งตอนจบที่เฉลยให้ชวนอึ้งมากที่สุดเท่าที่ทำได้ ทว่าอย่างที่บอกข้างต้น ในเมื่อสร้างช้าก็ย่อมไม่สดใหม่อีกต่อไป ในทางกลับกันถึงจะสร้างเร็วกว่านี้ก็ใช่จะเป็นที่น่าจดจำ เพราะบทสรุปในตอนจบค่อนข้างห้วนไปหน่อย กระนั้นกับใครที่ไม่ทันนึกก็เชื่อว่าต้องตกใจกับตอนจบแน่นอน
Amber Heard เป็นสิ่งแรกที่คิดว่าน่าสนใจสำหรับการหยิบหนังเรื่องนี้มาดู อนึ่งด้วยเสน่ห์ที่เซ็กซี่ทำให้ตลอดทั้งเรื่องชวนน่าติดตาม ทำให้คิดว่าถ้าเป็นนักแสดงคนอื่นเล่นจะน่าดึงดูดเท่านี้หรือไม่ แล้วถ้าเป็นเช่นนั้นจะกลายเป็นหนังสยองขวัญเกรดบีที่มีคุณภาพเช่นนี้หรือไม่ เนื่องจากในส่วนการสืบสวนหาความจริงไม่ได้เข้มข้นอะไรมาก มาเน้นความหลอนชวนสะเทือนขวัญเสียมากกว่า ทำให้คาแรคเตอร์สาวแกร่งเป็นสิ่งที่น่าดึงดูด
The Ward เป็นหนังสยองขวัญตามสไตล์ของผู้กำกับ John Carpenter ที่เหมือนจะลองทำอะไรที่แตกต่างจากผลงานก่อนๆทุกเรื่อง ทำให้เดี๋ยวดีบ้างไม่ดีบ้างจนเดายากว่าควรดูเรื่องไหน แต่ที่สุดต้องติดตามทุกเรื่องเพราะเอกลักษณ์แบบทุนต่ำที่สนุกก็สนุกไปเลย ขณะที่เรื่องนี้ประมาณกลางๆมีครบทั้งฉากจังหวะหลอนจังหวะตกใจ จะมาเสียดายความสยองที่กั๊กปล่อยไม่สุด อีกทั้งบางอย่างก็ดูไม่เป็นการสร้างสรรค์เมื่อเทียบกับยุคสมัย(หลายอย่างจึงดูเชยและเดาได้ง่าย) แม้ข้อเสียจะชัดเจนก็ห้ามไม่ได้ว่าเป็นหนังสยองขวัญที่ดูเพลินและได้อารมณ์แบบดั้งเดิมครบรสครบเครื่อง
