The Meg (2018) | เม็ก โคตรหลามพันล้านปี
Director: Jon Turteltaub
Genres: Action / Horror / Sci-Fi / Thriller
Grade: B-
การได้เห็น Jason Statham มาเล่นหนังสยองขวัญบ้างก็ดีไม่น้อย เพราะหลายต่อหลายเรื่องที่รับเล่นจะเป็นหนังแอ็คชั่นเสียไปเกือบหมด โอกาสได้หนังเห็นประเภทอื่นแทบไม่มีเลยก็ว่าได้ มิหนำซ้ำคาแรคเตอร์จะหน้าเดิมไม่เปลี่ยนบุคลิก ทำให้บางครั้งและเกือบทุกครั้งคิดว่ามาจากจักรวาลเดียวกันหรือภาคต่อกลายๆ จากที่กล่าวไม่ใช่การแสดงจะตายด้านมีแค่มุมเดียว หากเป็นภาพลักษณ์ที่ถูกจดจำในลักษณะนั้นอยู่เสมอ ทำให้ตัวละครแต่ละเรื่องมีลักษณะที่เหมือนกันเกือบหมด
Jason Statham มีลักษณะที่คล้ายกัน แต่โชคดีที่รับงานหลากหลายบทบาท แม้จะวนเวียนอยู่กับหนังแอ็คชั่นก็ตาม แต่เพราะเปิดกว้างเรื่องตัวละครจึงเป็นได้ทั้งตัวตลกใน Spy (2015) คนบ้าใน Crank (2006) & Crank: High Voltage (2009) โจรปล้นธนาคารสมองไวใน The Bank Job (2008) ที่ไม่จำเป็นต้องออกบทบู๊ชกต่อยก็ล้วนมีเสน่ห์กันคนละแบบ
ขณะที่มุมในหนังสยองขวัญแทบไม่ต่างจากตอนเล่นหนังแอ็คชั่น แค่เพิ่มระดับความแตกต่างระหว่างคนธรรมดากับฉลามยักษ์หิวกระหาย ซึ่งจะให้บทไปปะทะตรงๆกับฉลามที่สร้างให้ใหญ่มหึมาก็กระไรอยู่ ฉะนั้นบทของ Jason Statham จึงวางให้เป็นพระเอกมีทักษะเอาตัวรอดที่เก่งกว่าคนอื่นระดับหนึ่ง ถ้าคิดไม่ออกให้นึกถึง Deep Blue Sea (1999) หนังเกี่ยวกับฉลามเหมือนกัน โดยพระเอกจะต่อกรกับฉลามได้เพราะมีทักษะเฉพาะตัว
ฉลามยักษ์หรือเม็กกาโลดอน (Megalodon) ถูกเขียนบทให้มีตัวตนที่ง่ายมาก แม้จะบอกที่มาที่ไปด้วยเหตุผลที่ฟังขึ้น(หรือเปล่า) ซึ่งนำไปสู่การดำเนินเรื่องที่รวดเร็วและไม่รีรอให้ตัวละครโชว์พฤติกรรมความเขลา ดังนั้นดูแล้วเข้าสูตรสำเร็จแน่นอน แต่เป็นความตั้งใจที่ไม่รอให้มานั่งบ่นหรอกว่าทำไมไม่เป็นแบบนั้นแบบนี้ จัดการทีเดียวต่อเนื่องไปเลยให้จบ ความสนุกจึงมีมาตลอดทั้งเรื่องและไม่ค่อยปล่อยให้พักหายใจเพราะรู้ว่าฉลามใหญ่เกินกว่าจะมานั่งคุยหาวิธีรับมือ แผนแต่ละอย่างจึงลุยเอาดาบหน้าให้รู้ไปเลยว่าใครเหนือกว่าใคร
ช่วงแรกน่าจะเป็นเวลาที่ลุ้นมากที่สุด หลายอย่างถูกเก็บเป็นความลับไม่ปรากฏหรือเปิดเผยใดๆทั้งสิ้น อีกทั้งสถานการณ์ดูตึงเครียดไม่เหมือนหนังสยองขวัญ แต่เป็นแนวเอาตัวรอดหรือกอบกู้ช่วยชีวิตเสียมากกว่า จนกระทั่งเม็กกาโลดอนปรากฏตัวออกมาบางส่วนก็สร้างความน่ากลัวด้วยรอยคมเขี้ยวอันแสนอลังการ ซึ่งฉากนี้น่ากลัวพอสมควรเพราะมีเด็กอยู่ในฉากนี้และคงเป็นเรื่องน่าตกใจ หากเด็กน้อยถูกฉลามยักษ์ขย้ำทั้งที่ฝากความน่ารักไว้กับผู้ชมให้อมยิ้ม
แต่หลังจากนั้นมาช่วงที่สามได้กลายเป็นหนังสยองขวัญสูตรสำเร็จ มีชายหาดกับคนจำนวนมาเล่นน้ำทะเล สิ่งที่เห็นและลุ้นอยู่ในใจคือจะกินไปสักกี่คนและน่าสยดสยองขนาดไหน กระนั้นในความระแวงได้เกิดความตลกที่คาดไม่ถึงมาก่อนว่าจะมี สถานการณ์จัดฉากให้ดูวุ่นวายเต็มไปด้วยความชุลมุนหลังจากรู้ว่ามีฉลาม ทุกคนตกใจพากันเตลิดวิ่งหนีไม่สนใครเป็นใคร ต่างคนต่างคิดแค่เพียงหนีฉลามเท่านั้น ขณะที่การปรากฏตัวของฉลามจะเป็นข่าวสำคัญหน้าหนึ่ง นักข่าวต้องรีบรายงานถ่ายทอดสด ซึ่งต้นเหตุความวินาศสันตะโรมาจากความอยากรู้อยากเห็นมากกว่าเข้าไปช่วยเหลือเสียอีก กลายเป็นฉากกินคนที่บันเทิงเพราะสนุกตื่นเต้นจนลืมเลยว่าเป็นหนังสยองขวัญ
ในส่วนของฉลามยอมรับว่าตามสูตร มีดีแค่ตัวโตเพราะทำให้หลายฉากดูเว่อร์ดูสนุกกับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ น่าเสียดายที่เม็กกาโลดอนจอมฉลาดตัวนี้มาพลาดท่าในตอนจบง่ายไปหน่อย แต่ไม่เสียแรงที่หนังได้โปรโมทว่า Jason Statham จะปะทะกับฉลามยักษ์ แม้จะไม่กี่นาทีก็ถือเป็นการต่อสู้ที่ไซส์คนละเรื่องแต่สนุกลุ้นไม่ใช่น้อย
ขณะเดียวกันนอกเรื่องของฉลามก็คือเรื่องตัวละครที่มากหน้าหลายตาเหลือเกิน แต่ไม่รู้สึกเป็นส่วนเกินสักเท่าไร อันที่จริงแต่ละคนต่างมีบทบาทหน้าที่ของตัวเองที่ชัดเจนและมีเสน่ห์ไปคนละแบบ ในที่นี่ไม่พูดถึง Bingbing Li คงเป็นไปไม่ได้เพราะในเรื่องเป็นคนจริงจังกับสถานการณ์ตลอดเวลา ทว่าสามารถแสดงท่าทีอารมณ์ยิ้มแย้มควบคู่กับ Jason Statham จนเป็นคู่พระเอกนางเอกที่น่ารักและสดใส(แม้เป็นหนังสยองขวัญกินคน)
กระนั้นคนที่ขโมยซีนมากที่สุดคือ Cliff Curtis ที่แม้บทบาทจะไม่ถึงกับออกหน้าออกตามากนัก แต่ด้วยจังหวะเข้าออกฉากพร้อมกับคาแรคเตอร์ทำให้ดูเป็นตัวละครเรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มได้ ซึ่งประเด็นอยู่ที่การแอบเป็นพ่อสื่อค่อยโผล่ในจังหวะที่ Jason Statham และ Bingbing Li ร่วมฉากด้วยกันและปั่นหัวทั้งสองให้แอบมีใจให้กัน ถ้าไม่มีตัวละครนี้คอยช่วยอาจไม่รู้สึกถึงความรักที่หนังถ่ายทอดออกมา นี่ยังไม่แน่ใจว่าหนังฉลามกินคนเรื่องนี้น่ากลัวตรงไหน รู้แค่สนุกและเพลิดเพลินจนอารมณ์คนละเรื่องกับ Jaws (1975) ที่ผลลัพธ์ควรกลัวการเล่นน้ำทะเลสิ
ฉลามยักษ์หรือเม็กกาโลดอน (Megalodon) ถูกเขียนบทให้มีตัวตนที่ง่ายมาก แม้จะบอกที่มาที่ไปด้วยเหตุผลที่ฟังขึ้น(หรือเปล่า) ซึ่งนำไปสู่การดำเนินเรื่องที่รวดเร็วและไม่รีรอให้ตัวละครโชว์พฤติกรรมความเขลา ดังนั้นดูแล้วเข้าสูตรสำเร็จแน่นอน แต่เป็นความตั้งใจที่ไม่รอให้มานั่งบ่นหรอกว่าทำไมไม่เป็นแบบนั้นแบบนี้ จัดการทีเดียวต่อเนื่องไปเลยให้จบ ความสนุกจึงมีมาตลอดทั้งเรื่องและไม่ค่อยปล่อยให้พักหายใจเพราะรู้ว่าฉลามใหญ่เกินกว่าจะมานั่งคุยหาวิธีรับมือ แผนแต่ละอย่างจึงลุยเอาดาบหน้าให้รู้ไปเลยว่าใครเหนือกว่าใคร
แต่หลังจากนั้นมาช่วงที่สามได้กลายเป็นหนังสยองขวัญสูตรสำเร็จ มีชายหาดกับคนจำนวนมาเล่นน้ำทะเล สิ่งที่เห็นและลุ้นอยู่ในใจคือจะกินไปสักกี่คนและน่าสยดสยองขนาดไหน กระนั้นในความระแวงได้เกิดความตลกที่คาดไม่ถึงมาก่อนว่าจะมี สถานการณ์จัดฉากให้ดูวุ่นวายเต็มไปด้วยความชุลมุนหลังจากรู้ว่ามีฉลาม ทุกคนตกใจพากันเตลิดวิ่งหนีไม่สนใครเป็นใคร ต่างคนต่างคิดแค่เพียงหนีฉลามเท่านั้น ขณะที่การปรากฏตัวของฉลามจะเป็นข่าวสำคัญหน้าหนึ่ง นักข่าวต้องรีบรายงานถ่ายทอดสด ซึ่งต้นเหตุความวินาศสันตะโรมาจากความอยากรู้อยากเห็นมากกว่าเข้าไปช่วยเหลือเสียอีก กลายเป็นฉากกินคนที่บันเทิงเพราะสนุกตื่นเต้นจนลืมเลยว่าเป็นหนังสยองขวัญ
ขณะเดียวกันนอกเรื่องของฉลามก็คือเรื่องตัวละครที่มากหน้าหลายตาเหลือเกิน แต่ไม่รู้สึกเป็นส่วนเกินสักเท่าไร อันที่จริงแต่ละคนต่างมีบทบาทหน้าที่ของตัวเองที่ชัดเจนและมีเสน่ห์ไปคนละแบบ ในที่นี่ไม่พูดถึง Bingbing Li คงเป็นไปไม่ได้เพราะในเรื่องเป็นคนจริงจังกับสถานการณ์ตลอดเวลา ทว่าสามารถแสดงท่าทีอารมณ์ยิ้มแย้มควบคู่กับ Jason Statham จนเป็นคู่พระเอกนางเอกที่น่ารักและสดใส(แม้เป็นหนังสยองขวัญกินคน)
