Wonder (2017) | ชีวิตมหัศจรรย์วันเดอร์
Director: Stephen Chbosky
Genres: Drama | Family
Grade: B+
กลุ่มอาการเทรเชอร์ คอลลินส์ (Treacher Collins syndrome) คือโรคทางพันธุกรรมชนิดหนึ่งที่ทำให้ผู้ป่วยมีความผิดปกติทางใบหน้า มีอาการมากหรือน้อยขึ้นกับความรุนแรงของโรค แต่ที่เป็นปัญหาคือภาวะแทรกซ้อนที่อาจส่งผลต่อการหายใจ การได้ยิน การกิน และการมองเห็น ซึ่งโรคดังกล่าวได้เกิดขึ้นกับ อ๊อกกี (Jacob Tremblay) ทำให้เขาได้รับการผ่าตัดมาแล้วกว่า 27 ครั้ง
หนังตามสูตรก็จริง แต่ไม่ได้เป็นไปอย่างที่คิด เพราะทั้งหมดไม่ใช่เรื่องของคนๆเดียวที่มีปัญหา อันที่จริงทุกคนล้วนมีปัญหากันหมดทั้งสิ้น เพียงแค่คนที่ดูมีปัญหามากที่สุดเพราะแตกต่างกว่าทุกคนคืออ๊อกกี ด้วยหน้าตาที่ผิดปกติทำให้การเข้าสังคมดูเป็นเรื่องยาก ความกังวลจึงตกที่คนเป็นพ่อแม่อย่าง เนต (Owen Wilson) กับ อิซซาเบล (Julia Roberts) และ เวีย (Izabela Vidovic) พี่สาวที่อยากช่วยนักช่วยหนา
แม้จะเกิดมาผิดปกติและพยายามศัลยกรรมหลายครั้งเพื่อให้ดำเนินชีวิตไปได้อย่างปกติ กระนั้นร่องรอยของความแปลกประหลาดยังคงอยู่ ทำให้อ๊อกกีมีโลกส่วนตัวหรือโลกจินตนาการปะปนกับชีวิตจริง โดยเฉพาะการหยิบหนัง Star War เข้ามามีส่วนร่วมในการดำเนินชีวิต แน่นอนว่าจะเข้าใจตัวละครมากขึ้นถ้ารู้จักหนังดังกล่าว เพราะไม่ใช่แค่หยิบหรือนำมาพูดเพียงผิวๆ แต่เป็นการเปรียบเทียบและแสดงสิ่งที่อ๊อกกีคิด
คิดว่าเป็นหนังชวนเรียกน้ำตาแบบต้องเศร้าหรือหดหู่กับความผิดปกติของร่างกาย แต่ตรงกันข้ามเลยเมื่อทุกอย่างแสดงถึงด้านบวกอยู่เสมอ แม้จะมีเรื่องแย่ๆจนจิตใจต้องติดลบ กระนั้นยังทำให้ทุกคนมีสติและรู้ตัว ไม่กระทำให้เกิดเรื่องไม่ควรหรือตอกย้ำจิตใจตัวเอง ฉะนั้นทุกอย่างจะไหลรื่นราวกับหนัง Feel Good ที่พูดถึงคนที่แสนเศร้า แต่พวกเขาไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นเสมอไป
บทบาทที่ไม่คิดว่าจะสำคัญขนาดนี้คือสัตว์เลี้ยงชื่อ เดซี่ หรือสุนัขประจำบ้านที่เสมือนคนในครอบครัว แม้บทบาทในหนังจะไม่มากเพราะมุ่งเน้นกับชีวิตครอบครัวและรอบข้างอ๊อกกี กระนั้นทุกครั้งที่โผล่มาจะกลายเป็นจุดดึงดูดทันที ซึ่งประเด็นของสุนัขแสนเชื่องตัวนี้คืออาการป่วยตามอายุ ยามใดที่ไม่สบายจะไม่ถูกมองข้ามเลยสักครั้งและรีบพาไปรักษาทันที จะเห็นว่าทุกคนต่างมีความรักมอบให้แก่กันและพยายามใช้เวลาให้คุ้มค่ากับทุกสิ่ง ทุกอย่างในหนังจึงดูมีความหมายและสำคัญไม่แพ้กัน
Wonder อาจเป็นหนังธรรมดาที่ไม่ได้สดใหม่ แต่เป็นสิ่งที่ยอมรับว่าเนื้อหาเหล่านี้ยังใช้ได้อยู่เสมอ และจะดียิ่งขึ้นถ้าประเด็นเหล่านั้นเป็นสิ่งใกล้ตัว ในทางกลับกันประเด็นไกลก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรมองข้าม ถามว่าอาการหรือลักษณะเดียวกับอ๊อกกีจะมีสักกี่คน ซึ่งคนเหล่านั้นต้องเผชิญสิ่งที่คนปกติไม่มี ดังนั้นกำลังใจจึงเป็นสิ่งสำคัญ โดยเฉพาะครอบครัวเพราะเป็นสถาบันแรกของชีวิต ถ้าครอบครัวดีมีการปลูกฝังที่ถูกต้อง สำหรับโลกภายนอกจะเลวร้ายแค่ไหนก็รับมือได้ไม่ยาก
