A Dog's Way Home (2019)
เพื่อนรักผจญภัยสี่ร้อยไมล์
Director: Charles Martin Smith
Genres: Adventure | Drama | Family
Grade: B
"ก่อนหรือหลังดูหนังแล้ว อยากแนะนำเพลงประกอบชื่อ Everywhere ร้องโดย Ida Redig"
ไม่ใช่ภาคต่อ A Dog's Purpose (2017) เพราะมีภาคต่ออยู่แล้วใน A Dog's Journey (2019) จึงแจ้งมาเพื่อไม่ให้เป็นการเข้าใจผิดจากชื่อที่คล้ายกัน เรื่องราวเกี่ยวกับหมาเหมือนกัน และ W. Bruce Cameron เป็นคนเขียนคนเดียวกันด้วย ฉะนั้นสามารถดูได้เลยโดยไม่ต้องคิดว่าจะดูอันไหนก่อนดี แต่แนะนำดูให้หมดเลยจะดีมาก ยิ่งกับคนรักหมาจะประทับใจเป็นพิเศษ
"เบลล่า"คือหมาเพศเมียที่เกิดมาในบ้านร้างและเหลือรอดจากการถูกเทศบาลจับตัว ต่อมาถูกเลี้ยงโดย ลูคัส (Jonah Hauer-King) จนโตเต็มวัยและเป็นที่รักของทุกคน ทว่าปัญหาหลังเลี้ยงคือพันธุ์พิทบูลเป็นสัตว์ควบคุมในเมืองเดนเวอร์ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาจึงส่งไปให้ญาติต่างเมืองเลี้ยงดูชั่วคราว กระนั้นเบลล่าไม่อาจรับรู้เหตุการณ์ที่แท้จริงคืออะไร ทำให้หนีออกมาเพื่อกลับบ้านหาเจ้านายที่แท้จริง ซึ่งการเดินทางกลับบ้านมีระยะทางไม่ต่ำกว่า 400 ไมล์
การดำเนินเรื่องเป็นไปในทางทิศไหนไม่ใช่สิ่งที่เกินคาดเดา จะเริ่มต้นและจบยังไงถูกทำให้ตามสูตรสำเร็จ ความพยายามหรือกดดันจึงไม่น่าหนักใจสักเท่าไร ตลอดการเดินทางกลับบ้านจึงไม่รู้สึกเป็นเรื่องยากเย็น ทั้งที่อาจจะดูเว่อร์เสียด้วยซ้ำก็ยังทำให้ดูง่ายเพื่อลดทอนความยากลำบาก โดยรวมจึงกลายเป็นหนัง Feel Good ที่เต็มไปด้วยพลังบวกทั้งคนและสัตว์ กระนั้นในความคิดบวกก็แฝงสิ่งไม่ชอบธรรมและมิติด้านเดียว
การที่เบลล่าถูกเทศบาลจับตัวมีที่มาที่ไปจากการเอาคืนของคนไม่ชอบใจ ขณะเดียวกันปฏิเสธไม่ได้ถึงกฎระเบียบที่ห้ามแล้วก็ยังเลี้ยงจนโต ซึ่งเป็นไปได้อยากให้อธิบายสักเล็กน้อยว่าทำไมถึงห้ามเลี้ยงพันธุ์พิทบูล แม้ไม่ถึงเป็นการห้ามเด็ดขาดและจำกัดแค่ในบ้าน กระนั้นเป็นการบีบบังคับทางอ้อมไม่ให้เป็นอิสระ ถึงประเด็นจะห้วนๆและรวบรัดก็ยังหาทางแก้ปัญหาการเลี้ยงในตอนจบจนได้ สำหรับวิธีเลี้ยงในเมืองห้ามเลี้ยงค่อนข้างหักหน้าพอสมควร เสมือนกับว่านี่แหละคือยารักษา แม้เป็นเพียงสัตว์ก็สามารถบำบัดจิตใจคนให้ดีขึ้นได้
สำหรับการผญภัยดำเนินไปด้วยความแปลกพอสมควร โดยเฉพาะการเจอเพื่อนร่วมทางที่นอกจากจะคนละสายพันธุ์แล้วยังเข้ากันได้อย่างดีอีกด้วย ซึ่งความต่างสายพันธุ์ได้ปูเอาไว้ต้นเรื่องว่าเบลล่าเป็นหมากำพร้า ถูกแมวเลี้ยงดูมาระยะหนึ่งและเรียก"แม่แมว"เสมือนแม่ของตัวเองจริงๆ ซึ่งนั้นทำให้เบลล่าไม่รู้สึกเป็นอริกับสัตว์ตระกูลแมว แต่ความไร้เดียงสาทำให้เกิดความน่ารักจากการเจอลูกเสือคูการ์ ซึ่งตามความเข้าใจของเบลล่าคือลูกแมวเท่านั้น จากตรงนี้ได้แสดงถึงสัญชาตญาณของความเป็นแม่ต่างสายพันธุ์ที่ซาบซึ้งไม่น้อย
A Dog's Way Home ยอมรับว่าหนังดูง่ายมาตลอด เหตุการณ์ที่ดูร้ายและแฝงความจริงพยายามหลีกเลี่ยงเพื่อไม่ให้หดหู่(ถ้าถามว่าแม่ของเบลล่าและพี่น้องที่เกิดมาพร้อมกันหายไปไหน คำตอบที่ได้จะฟังดูโหดร้ายทันที) นอกจากนี้การเอาตัวรอดระหว่างเดินทางมองได้สองมุมระหว่างน่ารักกับน่าชัง การหาอาหารเพื่อประทังความหิวโดยการขโมยเป็นภาพลักษณ์ที่ไม่ควร แต่อย่างน้อยได้สะท้อนความจริงที่น้อยนักจะเล่าให้เห็น ความซื่อสัตย์ของหนังเป็นสิ่งที่ดีเช่นเดียวกับตัวละคร อาจจะดูเข้าข้างตัวเองไปบ้าง แต่ผลลัพธ์ออกมาเป็นเรื่องดีกับทุกคน(โดยเฉพาะคนดูที่พาน้ำตาคลอ)
