กระสือสยาม (2019) | D+
Director: ปรัชญา ปิ่นแก้ว
Genres: Action | Drama | Fantasy | Horror
คาดหวังการตีความกระสือที่ให้ร่วมสมัย แต่ดูเหมือนไม่ได้แปลกไปจากเดิมสักเท่าไร กระสือยังคงถอดหัวลอยไส้ลอยเครื่องในอยู่เหมือนเดิม จะยกเว้นแค่การเป็นกระสือมีจุดประสงค์ว่าทำไมต้องเป็น ซึ่งไม่ใช่แค่หาพรรคพวก แต่รวมถึงการใช้ชีวิตให้มีอายุยืนนานและสาวสดสวยอยู่เสมอ นั้นทำให้กระสือไม่ได้มีแค่ร้ายอย่างเดียว อีกด้านหนึ่งที่ดีก็มีเช่นกัน กลายเป็นศึกภายในของกระสือที่สู้กันระหว่างรุ่นเก่ากับรุ่นใหม่
ข้อเสียของหนังมีหลายข้อ อย่างแรกคือเล่าเรื่องได้ช้ามาก พยายามใส่มิติใส่ประเด็นให้น่าเห็นใจ แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ได้น่าสนใจสักอย่าง เมื่อตัวละครขาดสิ่งน่าดึงดูดทำให้ทุกอย่างกร่อยไร้อารมณ์ นี่ขนาดได้ นันท์นภัส เลิศนามเชิดสกุล หรือ มิว จาก BNK48 มายังไม่ค่อยน่าดูต่อเลย กลายเป็นดูมีของแต่ไม่มีให้ใช้ โฆษณาชวนเชื่อที่ไร้เนื้อโดยแท้
นับฉากที่สนุกได้เลยว่ามีกี่ฉาก ซึ่งส่วนตัวมีเพียงฉากเดียวและสนุกแบบไม่เต็มที่เสียด้วย คือฉากไคล์แม็กซ์ที่ออกมาสู้กัน มีการแบ่งทีมด้วยนะว่าใครสู้กับใคร โดยเฉพาะผีกับผีสู้กันอย่างที่ไม่นึกคิดมาก่อน คือการสู้กันระหว่างผีตายท้องกลมกับกระสือ ส่วนจะสู้กันได้ไงนั้นเกริ่นแค่ว่าเป็นศัตรูกัน ที่นี่หนังไม่ได้บอกว่าทำไม แต่จากการตีความอย่างง่ายคือกระสือชอบกินทารก แล้วผีตายท้องกลมคือคนที่ตายโดยมีลูกในท้อง จึงอนุมานเอาว่ากลัวกระสือมากินจึงปกป้องลูกของตัวเอง
ชอบอย่างหนึ่งเกี่ยวกับกระสือที่ไม่ได้ตีความแค่สั้นๆ ตอนท้ายมีศึกชิงร่างระหว่างกระสือด้วยกัน ซึ่งกระสือคือผู้หญิง แล้วผู้หญิงจะต้องสวยต้องสง่างามตลอดเวลา พออายุมากขึ้นต้องแก่ตามกาลเวลา วิธีทำให้ตัวเองกลับมาเป็นสาวอีกครั้งคือหากระสือสาวแล้วหลอกล่อให้ถอดหัวออกไป จากนั้นเอาหัวตัวเองที่แก่กว่าใส่กลับเข้าไปใหม่ เท่านี้หน้าตาก็กลับมาสวยใสอีกครั้ง แบบนี้ก็ได้เหรอ!
โดยรวมเป็นหนังที่น่าเบื่อ หลายอย่างยังคงเดิมๆไม่น่าตื่นเต้นอย่างที่คิดเอาไว้ก่อน (ก็เห็นมีใช้เอฟเฟคใช้คาถาให้ร่วมสมัยก็นึกว่ามีแอ็คชั่นมากกว่านี้) ถ้าใครชอบ มิว จาก BNK48 ก็ไม่น่าพลาดเพราะในเรื่องน่ารักพอตัว แต่ที่สะดุดตาคือ พลอยยุคล โรจนกตัญญู รับบทเป็นผู้ปราบกระสือ ซึ่งดูจากคาแรคเตอร์น่าจะโดนใจสาวห้าวไม่น้อย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นในปีเดียวกันมีกระสืออีกเรื่องที่อยากแนะนำอย่างมาก
คือ"แสงกระสือ"ที่ดีกว่าทุกๆด้าน
