Godzilla: Planet of the Monsters (2017) | ก็อดซิลล่า ดาวเคราะห์แห่งสัตว์ประหลาด | B-
Directors: Hiroyuki Seshita, Kôbun Shizuno
Genres: Animation | Action | Adventure | Sci-Fi
เรื่องราวอีกมุมหนึ่งของก็อดซิลล่าที่เหมือนตัวร้าย มีหน้าที่ทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า โดยเฉพาะสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นทั้งหมด ไม่มีสิ่งใดต่อกรหรือสยบก็อดซิลล่าได้ ไม่เว้นชาวนอกโลกหรือมนุษย์ต่างดาวที่มีข้อตกลงกับมนุษย์ร่วมกันจัดการก็อดซิลล่าเพื่อแลกกับการได้อยู่อาศัยบนโลก สิ่งสุดท้ายที่ทำได้คือหนีออกจากโลกเพื่อหาดาวดวงใหม่ที่ไม่มีก็อดซิลล่าอีกต่อไป ทว่าก็มิอาจปฏิเสธได้ว่าโลกคือที่มนุษย์เป็นเจ้าของ
ประเด็นความอยู่รอดบนยานอวกาศที่สละโลกมาเป็นเวลาหลายปี แต่ยังหาแหล่งที่อยู่อาศัยไม่ได้ ใช้ชีวิตรูปแบบเดิมอย่างไม่มีจุดหมายแน่ชัด ทรัพยากรเริ่มหมดลงทีละน้อย ปัญหาสังคมที่เพิ่มขึ้นของคนสูงวัยจนเป็นภาระให้คนหนุ่มสาว ปัญหาหลายอย่างเกิดขึ้นจนเกิดข้อสงสัยถึงอนาคตที่ยังมีหวังกับดาวดวงใหม่หรือไม่ ขณะเดียวกันการจากโลกมานานหลายปีจะมีความเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง ก็อดซิลล่ายังคงมีชีวิตอยู่หรือไม่
การเปิดประเด็นถึงสภาพสังคมที่เผชิญกับปัญหาชีวิตในกรอบค่อนข้างรวบรัดไปหน่อย ความตึงเครียดของชีวิตที่ไม่รู้ความแน่ชัดเป็นสิ่งที่น่าสะท้อนให้เห็นมากกว่านี้ เพราะประเด็นนี้จะนำไปโยงถึงความคิดกลับโลก ซึ่งคำว่ากลับโลกมีนัยแฝงถึงการแก้แค้นที่อยากเอาคืนก็อดซิลล่า ด้วยเหตุผลกว้างๆที่ฟังแล้วเต็มไปด้วยอคติ นั้นคือโลกเป็นของมนุษย์เท่านั้น เมื่อได้เห็นเหตุผลเช่นนี้จึงรู้สึกว่าประเด็นความอยู่รอดนั้นได้ลดน้อยลงไปพอสมควร
ความแค้นที่มีต่อก็อดซิลล่าเพราะสร้างความอับอายถึงการสูญเสียทุกสิ่งบนโลก จนในที่สุดได้กลับคืนสู่โลกพร้อมความเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ (ช่วงเวลาเดินทางในอวกาศทำให้เวลาบนโลกผ่านไปหลายศตวรรษ) สิ่งที่เกิดขึ้นคือพืชพรรณธรรมชาติที่ดูสงบสุขไร้พิษภัย ทว่าก็อดซิลล่ายังคงอยู่ต่อพร้อมกับการเจริญเติบโตที่มากกว่าเก่า กระนั้นความแตกต่างระหว่างยุคสมัยกับความใจกล้าบ้าบิ่นจึงเลือกเผชิญเข้าต่อสู้ โดยยึดความหวังที่ว่าโลกคือที่พึ่งสุดท้าย
ช่วงแรกค่อนข้างก้ำกึ่งกับความหงุดหงิดที่ไม่น่าเชื่อสักเท่าไร โดยเฉพาะการสรรหาความแค้นที่มีต่อก็อดซิลล่าที่มองตัวเองเป็นใหญ่เพียงอย่างเดียว เหมือนเด็กที่มีความคิดอยากเอาชนะ ซึ่งย้อนแย้งกับการบริหารจัดการทหารและกลยุทธ์อย่างกับคนละคนที่เกิดขึ้นในครึ่งชั่วโมงหลัง แน่นอนว่านอกจากการบริหารแล้วก็คือความลุ้นกับการจัดการก็อดซิลล่าที่ได้ผลแลไม่ได้ผลแล ลุ้นระทึกเหมือนไม่มีอะไรจะเสียไปมากกว่านี้แล้ว แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือตอนจบที่กระแทกกระทั้นจิตใจซะเหลือเกิน มนุษย์นะเหรอที่เป็นเจ้าของโลก
